Saxofoon

Quinten houdt van vastigheid, dus wil hij eerst weer een verhaaltje horen. Met het bijbehorende boekje blijft hij lief naast de geluidsapperatuur zitten. Dan vraagt hij ineens of ik op mijn sax wil blazen. Hij vindt wat ik doe het een mooi liedje en wil het dan ook proberen. Dat is een van de voordelen dat je alleen bij Oma Det bent: 'het mag!'

Driftig blaast hij en hij krijgt bijna de slappe lach als hij er een olifantenkreet uit weet te krijgen.

Hij blijkt een stevig doorzettingsvermogen te hebben en het lukt hem nog een paar keer om er geluid uit te krijgen. (zie filmpje - helaas weer eens gefilmd op mijn foute manier: gekanteld!!!)

Aan het einde van de middag helpt Quinten mij om de box uit elkaar te halen; daar vinden we Evi nu te groot voor.